بررسی اثربخشی تحريك مغزی با جريان مستقيم الكتريكی از روی جمجمه (tDCS) در ناحيه كرتكس پره فرونتال خلفی-جانبی مغز (DLPFC) بر ميزان كنترل ولع مصرف مواد در بيماران وابسته به مت آمفتامين (شيشه)

•   آرشیو : نسخه زمستان 1403 - جلد دوم
•   کد پذیرش : 12188
•   موضوع : روانشناسی عمومی
• نویسنده/گان : | فاطمه عراقی، محسن توده رنجبر،محمد اورکی،
•   زبان : فارسی
•   نوع مقاله : پژوهشی
•   چکیده مقاله به فارسی : تحقيق حاضر با هدف بررسي اثربخشي tDCS در كاهش ولع مصرف مواد در بيماران وابسته به سوء مصرف مت آمفتامين (شيشه) به كار گرفته شد. در اين تحقيق20 نفر از بيماران زن وابسته به شيشه كه با توجه به ملاك‌های ورود به پژوهش واجد شرايط لازم بودند به شيوه تصادفي انتخاب شدند. آزمودني‌ها از نظر شدت اعتياد، جنسيت، وضعيت تأهل، تحصيلات، مدت وابستگي به مواد و داروهاي روانپزشكي مصرفي همتاسازي شده و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايشي و كنترل واگذار شدند. بيماران گروه آزمايش كه متشكل از10آزمودني بود (تحريك مستقيم مغزtDCS ) اعمال شد. بيماران گروه كنترل نيز كه از 10 نفر تشكيل شده بود متغير مستقل ارائه نشد و تحريك به صورت دارونما يا تحريك غيرواقعي صورت گرفت و آزمودني ها از اينكه تحريك واقعي نيست اطلاعي نداشتند. در اين پژوهش از پرسشنامه سنجش تمايل ولع مصرفDDQ و مقياس شدت اعتيادASI و دستگاه tDCS استفاده شده است. براي آزمودن فرضيه تحقيق به دليل استفاده از مقياس ليكرت از آزمون ويل كاكسون استفاده شده است. نتايج نشان داد روش مداخله درماني tDCS منجر به كاهش ميزان ولع مصرف مواد در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل شده است. بطوريكه ميانگين نمرات پس آزمون نسبت به پيش آزمون در گروه آزمايش بطور معناداري كاهش يافته است كه حاكي از اثربخشي روش مداخله بود (05/0Sig<). همچنين tDCSباعث ايجاد تفاوت معنادار در ميانگين نمرات گروه آزمايش در تمامي ابعاد ولع مصرف مواد شده بود و می‌توان نتيجه گرفت كهtDCS منجر به كاهش تمامي ابعاد ولع مصرف می‌شود (05/0Sig<). اثر tDCS در ناحيه دورسولترال پري فرونتال راست بر ميزان ولع مصرف مواد در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل معنادار بود.
•   لیست منابع : [1] اتكينسون، ريتا ال؛ اتكينسون، ريچارد؛ اسميت، ادوارد؛ بم، داريل هوكسما؛ (1385). زمينه روانشناسي هيلگارد، ترجمه: محمد تقي براهني و همكاران. تهران : رشد.
  [2] اختياري d، حامد؛ پرهيزگار، سيد احسان؛ (1388). تحريك مغز از روي جمجمه با استفاده از جريان مستقيم الكتريكي يا ؛tDCS، تهران: فصلنامه اعتياد ، شماره نهم / پاییز ، ص 16 - 18.
  [3] حسني ابهريان، پيمان؛(1391).اعتبارسنجي پرسشنامه سائق مواد براي مت آمفتامين(DDQ)، و پرسشنامه مصرف وسواسي جبري مواد (OCDUS)، در سوءمصرف كنندگان كراك هروئين و متامفتامين فصلنامه اعتياد. شماره: 7، ص 31 – 35.
  [4] كاپلان و سادوك، (2003). خلاصه روانپزشكي علوم رفتاري و روانپزشكي باليني. ترجمه حسن رفيعي، فرزين رضاعي. انتشارات ارجمند.
  [5] معارف وند، معصومه، (1391). ابزارهاي سنجش ولع مصرف، مروري بر تجارب بومي و افقهاي آينده پژوهشي، مجله تحقيقات علوم پزشكي زاهدان
  [6] Arul-Anandam, A., & Loo, C. (2009). Transcranial direct current stimulation: A new tool for the treatment of depression ? Journal of Affective Disorders , 117, 137 – 145.
  [7] Brunoni , A. R., Nitsche, M. A ., Bolognin, N, et al. (2011). Clinical research with transcranial direct current stimulation (tDCS): Challenges and future directions. Brain stimulation, 4, 63 - 70.
  [8] Chadaide, Z., Arlt, S., Antal, A., Nitsche, M. A., Lang, N., & Paulus, W. (2007). Transcranial direct current stimulation reveals inhibitory deciency in migraine. Cephalalgia, 27(7), 833 – 839.
•   کلمات کلیدی به فارسی : ولع مصرف مواد،tDCS ، شيشه.
•   چکیده مقاله به انگلیسی : The present study aimed to investigate the effectiveness of transcranial direct current stimulation (tDCS) in reducing drug craving in patients addicted to methamphetamine (crystal meth). In this study, 20 female patients addicted to crystal meth, who met the inclusion criteria for the research, were randomly selected. The subjects were matched based on addiction severity, gender, marital status, education, duration of drug dependence, and psychiatric medications used, and were randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group, consisting of 10 subjects, received tDCS (transcranial direct current stimulation). The control group, also comprised of 10 individuals, did not receive the independent variable, and placebo or sham stimulation was applied instead, with subjects unaware that the stimulation was not real. The study utilized the Desire for Drug Questionnaire (DDQ), the Addiction Severity Index (ASI), and the tDCS device. The Wilcoxon test was used to test the research hypothesis due to the use of the Likert scale. The results indicated that the tDCS therapeutic intervention method led to a reduction in drug craving in the experimental group compared to the control group. The mean post-test scores significantly decreased compared to pre-test scores in the experimental group, indicating the intervention's effectiveness (Sig<0.05). Additionally, tDCS created a significant difference in the mean scores of the experimental group across all dimensions of drug craving, suggesting that tDCS reduces all dimensions of craving (Sig<0.05). The effect of tDCS on the right dorsolateral prefrontal cortex was significant in reducing drug craving in the experimental group compared to the control group.
•   کلمات کلیدی به انگلیسی : drug craving, tDCS, crystal meth
•  صفحات : 39-50
•   دانلود فایل ( 552.10 KB )